Jaskinia Omszała Studnia - PDF

Jaskinia Omszała Studnia - plan i przekrój w pełnym formacie

Lokalizacja: Podlesie (Gmina Olkusz), Cisowa Skała (Rezerwat "Pazurek")

Długość: 43 metry

Głębokość: 10 metrów (Deniwelacja: 14,4 metra)

Stopień trudności: Jaskinia o rozwinięciu pionowym, do zwiedzania konieczna lina. Przejście pomiędzy otworami bardzo ciasne (zacisk Z II).

Opis dojścia

Do jaskini najlepiej dojść od parkingu leśnego "Pazurek" przy drodze wojewódzkiej nr 783. Dalej, w kierunku zachodnim, za szlakiem łącznikowym niebieskim. Po dojściu do skrzyżowania ze szlakami zielonym i czerwonym, idziemy nimi w kierunku południowym, dochodząc do ostańców Cisowej Skały. Jaskini położona jest u podstawy skały na południowym stoku góry.

Opis jaskini

Jaskinia szczelinowa o rozwinięciu pionowym, dwuotworowa. Ogólnie dostępna od otworu dolnego, obszernego o wysokości 1m, i szerokości 1,5 m. Bezpośrednio za otworem korytarz opada stromo w dół (konieczne użycie liny) urywając się 7 metrową studnią utworzoną na krzyżujących się szczelinach z zaklinowanymi głazami. Z dna pokrytego głazami i rumoszem w kierunku NW odchodzi obszerny, szczelinowy korytarz o wysokości 3 m. Na jego końcu za metrowym prożkiem korytarz biegnie stromo w dół i zablokowany jest głazami, a przed końcem w lewo szeroka szczelina z 3 metrowym progiem o skalnym dnie. Z dna studni w kierunku SE prowadzi wąski, wysoki korytarz (ku górze szczelina zaciskowa do górnego otworu), zakończony poprzeczną, niedostępną szczeliną. Z dna w kierunku SW ciasna szczelina z 1,5 metrowym progiem, po dwu metrach doprowadzająca do 3 metrowego korytarzyka z 2,3 metrową studnią. Na jej końcu, na dnie, pęknięcie SW-NE ciągnie się w głąb masywu z polewami z drobnokrystalicznego kalcytu, na polewach naciek wełniasty i niewielkie stalagmity. Z głębi czuć silny wywiew zimnego powietrza.

Piętro górne rozpoczyna się otworem położonym 4,4 m poniżej otworu głównego. Otwór górny wys. ok. 1 m, szer. 0,5 m, utworzony na pionowym pęknięciu. Za otworem korytarz opada stromo w dół na odcinku 4,5 m, w jego dnie zaklinowane bloki, zakończony prożkiem 0,4 m, pod którym w dół opada prawie pionowo szczelina, aż do dna dolnego piętra. Szczelina tworzy zacisk Z II, niezwykle trudny do pokonania. Z dna korytarza za wejściem w kierunku NE i SW odchodzi również szczelina, aktualnie niedostępna, łącząca się ze schroniskiem na górze skałki i 4 metrową szeroką szczeliną do której wejście znajduje się w odległości 2 m w kierunku SW od otworu górnego.

Historia eksploracji

Jaskinia pierwszy raz wymieniona jest w inwentarzu K. Kowalskiego. Obiekt prawdopodobnie znany od dawna.

Bibliografia

Jurajski Klub Jaskiniowy - Inwentarz jaskiń i schronisk rejonu Zubowej Góry i okolic, Kraków 1990

Zdjęcia

Andrzej Górny, Marek Pawełczyk